Блогчин охин

Өчигдөр удаан уулзаагүй найзтайгаа уулзлаа, үнэхээр сайхан байсан.
Хүн ер нь хэзээ найзийгаа боддог вэ гэж би нэг өдөр бодож суусан..
Хамгийн ихээр баярласан үедээ юу? Арай ч үгүйээ, Би л лав хамгийн их баярласан үедээ баяраа гэр бүлийнхэнтэйгээ хуваалцах гээд л яардаг. Харин дараа нь тайвширсан хойноо л найздаа хэлдэг.
Тэгвэл би хамгийн их гутарсан, ганцаардсан үедээ найзаа дурсдаг юм билээ. Тэгвэл найз үүний тулд байдаг гэж үү? Магад ч гүй. Бид чинь ганцаардах дургүй, зовох дургүй,гуниглах дургүй.Тэгээд л нөгөө муу найзийгаа дуудаж байгаад л хамаг зовлонгоо тоочдог. Найз минь л юм болохоор намайг ойлгох гэж зовлонг нимглэх гэж яддаг.
Зовох цагт нөхрийн чанар танигдана гээд бид Найз бол зовсон үед туслах ёстой гэж боддог. Үгүй ч юм билүү, найзаасаа заавал туслахыг хүсч,туслахгүй бол уурлаж гомдох эрх ер нь байж боломгүй. Харин ч найзтайгаа уулзаад инээж хөөрдөг, санаа нийлсэн сэдвээрээ утаа гартал буу халчихдаг байх нь л дээр байх.
Ээ муу найз минь. Би өөрийгөө харахад их л олон найзтай юм шиг, гэхдээ л эцсийн эцэст хар багын найз минь л ганц юм шиг санагдах юм даа...