Блогчин охин

Зуцслангийн зугаатай өдрүүд минь баяртай! Цэнгэг агаар ч бас баяртай. Бага байхад агаарын сайхныг мэдэрдэггүй байж дээ.Тэр үед өвс ургамал одоогийн байгаагаас хамаагүй өндөр ургадаг, нүд эрээлжлэм олон эрвээхэй нисээд л би ч хүссэнээрээ эрвээхэйг барьж номны завсар хийгээд хатаадаг байсан санагдана./хөөрхий эрвээхэйнүүд/ Би ч аймгийн төвд өссөн даруухан нэгэн охин байлаа даа. Бага нас минь миний хамгийн баяр жаргалтай мөчүүд байж дээ.Одоо хэр нь өссөн гэр, сургууль, сургууль гэр 2-ийн хоорондох зам гээд бүгдийг зүүдэлсээр л байдаг. Аймагтаа очилгүй 2 жил болсон байна. 2 жилийн өмнө очиход сайхан байсан шүү, бүх зүйл нь бараг хэвээрээ байсан. Сургууль дээгүүрээ очлоо,тоглодог байсан тоглоомын талбай,цэцэрлэг гээд л бага насны дурсанмжууд сэргээд л.Биднийг бага байхад аймаг маань их л олон хүнтэй хүүхэд бужигнасан газар байсан санагдана.Харин сая очиход нэг л эл хуль, чимээгүй болсон юм шиг байсан. Магадгүй намайг бага байхад ийм байсан ч байж болох юм. Хүүхэд насны дурсамж ер нь хамгийн сайхан дурсамж байдаг байх. Тэр үед баярлаж байсан эсвэл эмзэглэж гуниж байсан бүхэн их л тод үлдэж.Тийм болохоор бид бас үр хүүхдэдээ мөн ийм байна гэж бодож хайрлаж,дурсамж бүрийг нь сайхнаар үлдээхийг хичээх хэрэгтэй юм боловуу даа.