Блогчин охин

Хүүг минь Тэмүүлэн гэдэг.Тэр минь одоо 8 настай, нэг үеэ бодвол цагаахан цаас шиг ухаан бодол нь өнгө өнгийн харандаагаар зурагдаж нялх хүүхэд шиг барагийн зүйлд гэнэдэхээ болтод байгаа.Гэвч бас л болоогүй,нялхаараа байна даа гэдэг бодол саяхны нэг явдлаас болж бодогдож билээ.
Хүүхэд бүр л жаахандаа унадаг дугуйтай болох хүсэлтэй байдаг. Би л гэхэд 9 настай байхдаа 7 настай дүүгээ өвөр дээрээ суулгачихаад дугуй унаж байгаа айлийн хүүхдийг хараад сууж байгааг минь аав ээж 2 минь хараад тэсэлгүй дугуй авч өгч байсан гэдэг.3 дугуйтай,2 дугуйт ч болдог Оросын дугуй байсан санагдана.
Энэ зун зуслан гарлаа.Хүү маань бас л айлын хүүхдийн дугуйг дагаж гүйгээд л, заримдаа жаахан панаалдаж байгаад унасаар 2 дугуйтыг унаад сурчихлаа.Тэгээд л аав нь хүүдээ дугуй авч өгнөө гэсээр нэгэн сайхан орой тас хар өнгөтэй шив шинэхэн дугуй ирэх нь тэр.
Бөөн баяр болсон хүү маань зуслан дээр дугуйтайгаа найзалсаар.
9-р сарын 1 болж бид ч зуслангаасаа буулаа.Ходот ирсэн хүү маань гадаа дугуйтайгаа гарч унадаг боллоо.Гэтэл нэг орой ажлаас тараад ирж явтал хүү маань гэрийн гадаа урвайгаад зогсч байна.Яасан миний хүү? гэтэл Миний дугуй алга болчихлоо гээд намайг харангуутаа уйлж гарав.Хаана орхиосон бэ? гэтэл Хаана орхисноо мэдэхгүй байлаа.Хүү минь гэнэхэн тэгээд тоглоомондоо ухаан алдсанаас хайртай дугуйгаа хулгайчийн хоол болгожээ.Тэр оройн турш хүү минь уйлсан.Түр тайвширсан ч дугуйгаа бодонгууд ахиад л том том нулимс унагаж билээ. Аав нь хүүгээ аргадаагүй харин ч загнасан..Хүн зөвхөн өөрийн болгоомж хайхрамжгүйгээс л юмаа хаядаг,дахиад дугуй өвч өгөхгүй гэж ирээд л, Би ч бас хүүгээ хичнээн өрөвдөж байсан ч бас л сургах зэмлэхийн өнгө аястай үг хэлээд авсан.
Хүүгийн минь хувьд энэ бол анхны томхон сургамж байсан байхаа. Хүүгийн миньҮүлэн чөлөөний нар шиг үзэгдээд өнгөрсөн хайртай дугуй...