Блогчин охин

Блог нээнэ дээ гээд бодоод л яваад байдаг байсан чинь би чинь аль дээр блогоо нээсэнээ Жагаагийн блогийг үзэж байгаад мэддэг байна шүү. Зиак, энэ болбоос миний ахны бичлэг юм байна.Урьд шөнөжингөө бороо орлоо,өглөө бас өдөржингөө...Бүрхэг байхаар надад яагаад ч юм их гунигтай санагддаг. Гэтэл ийм л өдөр би блогоо бичих гээд л байж л дээ.Өнөөдрийг хүртэл блогчдийн блогийг уншиж блогоос блог руу нисч явсан бол одоо өөрөө бичих цаг нь болжээ. Хэвлийд байгаа хүүхэд маань мэдсэн юм шиг хөдөлж байна.Эмэгтэй хүн байх,дээр нь ээж байх гэдэг үнэхээр сонин.. 2 дахь хүүхдээ тээнэ гэдэг анхныхаасаа огт өөр юм. Анхны хүүхдээ тээж байхдаа нас залуу цус шингэн байсан болохоор бараг л сагс тоглох нь холгүй гүйж яваад төрж байсан байх юм.Гэтэл одоо бол бүх зүйлийг мэдрээд л, хүүхдээ яаж анх хөдөлсөн,надад яавал эвтэйхэн,яавал хүүхдэд минь сайн бэ, муу вэ гэхчилэн бүгдийг мэдэрч зохицуулдаг болсон байх юм. Эмэгтэй хүн анхны хүүхдээ олоод тээх үедээ хүүхэд гэж ямар ертөнц болох тухай гадарлахгүй л явдаг, хүүхдээ дөнгөж гарсны дараа хараад тийм ч их хайр төрдөггүй, харин хүүхдээ өсгөх явцдаа ээжийн хайр нь ундран гардаг гэж би ойлгосон.Тиймээс л дараагийн хүүхдээ олохоороо илүү мэдэрч бүр гэдсэнд байхад нь хайрлаад эхэлдэг юм байна. Хань минь ч бас миний адил төрөх хүүхдээ тэсэн ядан хүлээж байгаа болов уу. Ээж гэлтгүй аавууд ч мөн адил, хайр нь сүүлд бий болдог болов уу. Ээж, аав, ахынхаа хайраас хүлээгдсэн хүүгээ мэндлэхийг хүлээсээр, тэр минь миний хэвлийд бидний хайрыг мэдэрч байгаа байх даа..